تحلیل وضعیت صندوق های بازنشستگی

یکی از شاخص های مهم در ارزیابی صندوق های بازنشستگی، شاخص پشتیبانی است.
این شاخص به معنای زیر است:
نسبت تعداد افرادی که به یک صندوق حق بیمه می پردازند، به افرادی که از آن صندوق مستمری دریافت می کنند.
این نسبت در حال متعادل بین ۶ تا ۸ و در پایین ترین حالت ۳ می باشد.
در ایران متاسفانه صندوق های بازنشستگی از این نسبت فاصله دارند و برآورد هرم جمعیتی در سال ۲۰۴۵ نشان از کاهش شدید این نسبت خواهد داشت.
در ایران تمام برنامه ریزی بازنشستگی از کانال صندوق هایی در حال اجرا است که متاسفانه نه از لحاظ نرخ گذاری و نه از لحاظ سرمایه گذاری تخصص کافی ندارند. برنامه بازنشستگی از طریق شرکت های بیمه با توجه به کنترول هایی که در امور مالی انجام می پذیرد و ارائه صورت های مالی در طول سال باعث شفافیت و کنترول بیشتر در امور بیمه ای توسط بیمه گذاران و نهاد ناظر است.
اگر مراحل زندگی را به چهار مرحله اندوختن، پس انداز، پیش بازنشستگی و بازنشستگی تقسیم بندی کنیم، مراحل اندوختن بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی و پس انداز بین ۳۰ تا اواسط ۴۰ سالگی می دانند. در مرحله اندوختن افراد در پی کسب دارایی های ضروری مانند خانه، اتومبیل و ضروریات اولیه می باشند. در مرحله پس انداز که پس از تثبیت شغل افراد می باشد، هدف کسب درآمد بالاتر و برنامه ریزی برای آینده می باشد. با توجه به نیازهای مالی در زمان بازنشستگی و هرم جمعیتی سالهای آتی هدف سنی برنامه بازنشستگی در مرحله پس انداز افراد تعریف خواهد شد و افراد در این بازه سنی، جدی ترین جامعه هدف بیمه مستمری و بازنشستگی خواهند بود.

مسعود عرفانی
مدیرارشد بیمه زندگی خاورمیانه